Emile Antoon Felix Goossens, 42 jaar, op 21 januari 1903 te Venlo geboren, kapelaan, voorheen wonende Goltziusstraat 39 te Venlo. Hij werd 17 september 1915 uitgeschreven naar Roermond, voor studie aan het Bisschoppelijk College en daarna aan de Universiteit van Amsterdam. Hij was enige tijd missionaris in Algiers (Orde van de Witte Paters). In 1935 werd Goossens tot priester gewijd en benoemd tot kapelaan in Echt. Hij behoorde tot de LO-Echt onder de schuilnaam 'Charles'. Goossens had de leiding van de Franse krijgsgevangenen die uit Duitsland vluchtten en piloten van neergeschoten vliegtuigen. Voor zijn werk kreeg hij posthuum de Medal of Freedom. Goossens was ondergedoken in Nunhem, waar hij op 29 juni 1944 bij toeval werd gearresteerd. Hij werd eerst een maand gevangengehouden bij de SD in Maastricht en op 2 augustus 1944 naar Vught overgebracht en op 6 februari 1945 naar Bergen Belsen. Daar overleed hij in april  1945 aan 'tyfus'. In Echt is na de oorlog een gedenksteen voor hem onthuld.

Bronnen: W.A. Brug, Hun naam leeft voort (Alphen a.d. Rijn 1989) p. 69; L. Brueren, Authentieke verhalen van mensen uit de regio Venlo, p. 137.